zaterdag 2 mei 2015

Op pad met de wijkagent van de Bazaar, Jos Schutterop

Als je vraagt aan een buitenstaander waar hij Beverwijk van kent, zal hij negen van de tien keer de Beverwijkse Bazaar noemen. Goedkope producten, een Oosterse sfeer, en lekker eten; de Bazaar heeft het allemaal. In 2014 stelde ik al eens vragen over dit nodale knooppunt omdat ik mij zorgen maakte over het wel en wee op de Bazaar. 

Reden genoeg om mij eens rond te laten leiden door de wijkagent Jos Schutterop. Vol trots vertelt hij over de smeltkroes aan culturen, de manier waarop hij iedereen gelijk probeert te behandelen en hoe hij vooroordelen bij anderen wil wegnemen. Tegelijkertijd ziet hij ook dat er fenomenen aanwezig zijn die criminaliteit kunnen bevorderen. Naast de kansen die de Beverwijkse Bazaar biedt voor de lokale economie liggen daar ook de risico’s. Risico’s die door de Bazaar, de gemeente en de politie worden herkend en waarop wordt geïnvesteerd.

Schutterop is vanaf december 2013 werkzaam op de Bazaar en voelt zich als een vis in het water. We beginnen de dag op het politiebureau in Beverwijk waarna we naar het marktkantoor rijden. Uitvalsbasis voor Schutterop is de centrale meldkamer van de beveiliging van de Beverwijkse Bazaar (die ik overigens consequent tot zijn frustratie De Zwarte Markt blijf noemen). Daar delen zij de laatste ontwikkelingen en start Jos zijn ronde. 

We beginnen in de nieuw geopende Goudsouk waar goudhandelaren onderling concurreren om de aandacht en de portemonnee van de klanten. De nieuwe Mihrab met zijn gouden plafond, ademt een Oosterse luxe sfeer uit. Bij de fontein in het midden eten bezoekers ongedwongen een broodje. De sfeer is laid-back en mensen genieten zichtbaar van deze oase op het industrieterrein.

In de voormalige Oosterse Markt spreken we Mehmed. Hij is theoloog en imam. Mehmed heeft een behoorlijk grote stand met religieuze schilderijen en huishoudelijke artikelen. Samen met zijn vrouw doen ze veel voor zowel de Nederlandsche en Turkse gemeenschap. Ze investeren vooral in het wederzijds begrip en proberen bruggen te slaan. Hij doet het allemaal graag. Zijn vrouw ook, ‘Maar’ zegt ze ‘soms mag het allemaal wel een beetje minder. Tijd voor elkaar is ook belangrijk!’ Mehmed en zijn vrouw vervullen niet alleen een belangrijke rol op de Beverwijkse Bazaar maar ook als inwoners van Beverwijk laten zij zich niet onbetuigd. Zo discussiëren zij in gemeenteverband maar ook in hun eigen gemeenschap mee over actuele onderwerpen zoals bijvoorbeeld radicalisering.


In hal 3, één van de eerste hallen waar de Beverwijkse Bazaar begon zit ome Joop. Hij toont mij trots foto’s van zijn kraam uit 1984. Inmiddels heeft hij veel vierkante meters met nog veel meer ‘pleuralia’ zoals hij dat met een vet Haags accent zelf noemt. Op zijn kruk zit hij te midden van zijn kramen als interieurstuk. Dit is zijn leven op zaterdag en zondag.


In hal 26 spreek ik ondernemers die me vertellen dat het tegenwoordig zwaar is om nog wat te verdienen. Jaren geleden waren de kramen veel geld waard, tegenwoordig kunnen ze hun hoofd nauwelijks boven water houden. Ik vraag hen op welke manier zij denken onderscheidend te kunnen zijn want alles wat ik in de hal zie aan producten lijkt op elkaar. Er komt daar niet echt antwoord op maar men wijst naar het beleid. Zo zou er al veel eerder vrije entree moeten zijn gegeven, dient het parkeergeld te worden afgeschaft en moet de huur van de standplaatsen met minimaal 20% teruggebracht worden. Zo zouden de bezoekersaantallen weer omhoog kunnen worden gebracht en zou de handel vanzelf weer aantrekken. Ik twijfel daarover. Ondernemen is volgens mij vooral innoveren en vooruitzien en vooral zelf de regie nemen.

Ik denk dat ik de Beverwijkse Bazaar best goed ken maar ineens staan we voor een gamesmuseum. Echt te gek hoe je daar door de tijd kunt reizen en spellen kunt spelen vanaf Atari (en daarvoor) tot het allernieuwste. Er wordt beweerd dat het het grootste gamesmuseum is en entree kost maar 2,50. Een schijntje voor de reis door de gamestijd die je daarvoor maakt. Enthousiast begeleidt de eigenaar en gamesnerd mij. Ik ben diep onder de indruk!

Ergens onderweg ontmoet ik George Zapantoulis, de nieuwe Griekse directeur van de Beverwijkse Bazaar. Hij verzekert me dat hij ook de rest van de markt gaat opknappen. Vanaf de Mihrab in de richting van de Parallelweg zal het steeds mooier en dus beter worden. Een mooi vooruitzicht voor Beverwijk!

Ineens wordt Jos opgeroepen. Er is een winkeldiefstal gepleegd door drie roomblanke jongetjes van ongeveer 14 à 15 jaar. De Turkse winkeleigenaar kijkt misprijzend naar hen. De jongens dragen Nike’s en hebben The North Face rugzakken. Niet echt het stereotype winkeldief. De jongens blijken een hasjpijp en versnijders te hebben gestolen. In combinatie met hun leeftijd is dat zorgwekkend. Als je nu optreedt kunnen de ouders misschien nog wel een goed gesprek met ze voeren. Ook jeugdzorg kan hier misschien nog een positieve rol spelen. Daarom houdt Jos alle drie de winkeldieven aan. De spullen gaan terug naar de eigenaar en er wordt een politieagent van het bureau opgetrommeld om een aangifte bij de eigenaar van de winkel op te nemen; topservice dus! De jongens worden door een andere politiebus overgebracht naar Haarlem waar ze zullen worden voorgeleid en gehoord als verdachte.

Jos moet alles administreren en zo keer ik terug naar huis. Mijn rugzak vol met verhalen van ondernemers, beveiliging, politie en bezoekers. Ik ben een (politiek) wijzer mens na deze dag. Het was een prachtige en waardevolle dag. Dank voor deze gastvrijheid, Jos Schutterop!