Huiliehuilie

Rutger Castricum is twee keer over zijn sjaal geaaid. Een ramp voor het land, zo lees ik op twitter. Want, zo onfatsoenlijk ga je niet met journalisten om. Dat diezelfde journalist zijn best doet om op bijzonder onfatsoenlijke wijze het bloed onder je nagels te halen wordt door diezelfde fatsoensrakkers, of om populair te blijven moralfags, even vergeten en al zeker niet in deze mate breed uitgemeten en veroordeeld. Ieder mens moet zich die irritante overvaljournalistieke gewoonte van Castricum maar laten welgevallen. Een vorm die toch ook op zijn minst aanschurkt tegen het strafrecht. 

Zo is het bezoeken van mensen op het werk of huisadres een staaltje journalistieke vrijheid òf een reis door ons Wetboek van Strafrecht. Het Wetboek van Strafrecht is ook, oh hemeltje lief, op journalisten van toepassing. Echt waar hoor! Het is de slachtoffers van deze vorm van journalistiek slechts aan te rekenen dat ze niet en masse aangifte doen ter zake lokaal- en huisvredebreuk. Daarnaast is het justitie aan te rekenen dat een eventuele aangifte bijna nooit tot vervolging leidt in verband met andere prioritering van zaken. Zo ettert deze journalistieke gezwellige vorm vrolijk door, want geen prioriteit. En daar maken Castricum cum suis gretig gebruik van.

Daarnaast mondt deze vorm van ‘gekleurde’ overvaljournalistiek meer dan regelmatig uit in het dreigen met geweld door andere minder begaafde medelanders richting het subject van die zelfde overvaljournalistiek. Deze minder begaafde medelanders schromen niet de journalistieke bron daarbij aan te halen: ‘Ik las/zag op [willekeurige bron]. Je bent ook een smerige stuk varken. Verlaat ons land onmiddellijk of ik maak je kapot.’  Postzakken en mailboxen vol hoor! Je moet het Castricum wel nageven, achterlijk is hij niet. Verre van dat. Dat maakt wel dat hij bovengenoemde heel goed snapt. Maar ja, de kijkcijfers en dus het succes... Bovendien levert het hem een plaatsje hoger op de journalistieke apenrots op.

Bovenstaande maakt wel dat ik toch lichtelijk moest gniffelen toen ik hoorde dat Kinneging twee keer over de sjaal van Castricum had ‘geaaid’ zonder dat hij daar enige schade aan had overgehouden, wel een poepbroek vermoed ik, dat dan weer wel. Maarrrr.... dat gniffelen mag niet van de moralfags. Nee, ik moet dat zwaar veroordelen, Castricum op het slachtofferschild tillen en hem huiliehuilie door twitterland dragen. Zoveel onrecht is een journalist nog nooit aangedaan. Weggeduwd uit iemand’s huis waar hij tegen de wil van die huiseigenaar ongevraagd kwam jengelen over de column van zijn eega Naema Tahir in Buitenhof . Wie is hier nu werkelijk het slachtoffer? Castricum niet in ieder geval, die weet de kijkcijfers weer tot ongekende hoogte op te drijven door dit nulmoment uit te buiten tot ongekende hoogten.

Ik denk dat ik binnenkort maar een stille tocht ga organiseren voor Castricum om mijn medeleven aan zijn trieste journalistieke persoonlijkheid te betuigen.