Rosa

In het schemerdonker kon ik nog net hard remmen. Zo hard reed ik niet, maar een hond sjeesde zeer doelgericht op mijn auto af. Zijn doortastende blik speelde met het gevaar van mijn koplampen. Zelfverzekerd op zoek naar de onderkant van mijn auto. Nadat ik stilstond liep de hond, bijna teleurgesteld, om mijn auto heen en liep verder richting de grote weg.

Na enige aarzeling riep ik haar. Enthousiast en kwispelend kwam ze op me af. "Tsja. Leuk. Maar wat nu?" dacht ik. De hond had geen halsband en was kennelijk erg blij met wat aandacht. Er was verder ook niemand te bekennen in de wijde omgeving. Meenemen naar huis dus maar. Op mijn "hoog" sprong ze behendig in de kennel in mijn auto alsof ze dat gewoon was. Thuis keek mijn hondenhatende vriend mij vernietigend aan. De dierenambulance heeft inmiddels de mogelijke eigenaar getraceerd. Iemand uit Purmerend die na een dagje strand de hond was kwijtgeraakt. Rosa zou ze moeten heten. Ik heb nog niets gehoord van een eigenaar en wacht maar geduldig af. Rosa ook. Ze ligt hier in de mand en mijn eigen hond en zij vinden het allemaal wel een soort van gezellig. Beste eigenaar, bel gauw anders houd ik Rosa, want ze luistert als de beste en heeft mijn hart al gestolen.